Pamięć ... o seniorach

Jak słusznie zauważył Jared Diamond, wnuk dzisiaj nie pyta dziadka o przeszłość.

Za długo czekałby na odpowiedź. 

Nie warto pytać babci: "dlaczego tak jest?" - może nie wiedzieć.

Dziś, wnuk sięga po komputer, tablet, multifunkcyjne urządzenie zwane "komórką" i zadaje pytanie wujkowi Google. I w sekundę znajduje nie jedną, ale setki, tysiące odpowiedzi.

Nie tylko w słowach, ale i w obrazach.

Po co komu babcia lub dziadek?

A jak ich samych zapamiętujemy? Będziemy pamiętać?

Czy, aby wspomnieć dziadka będziemy sięgać do Google, albo społecznościowych serwisów?

Jeśli tak, to czas zostawić po sobie ślad w sieci, aby wnuki nie zapomniały dziadków....

Głosy i dłonie - wiersz napisany przez Jennifer, autorkę bloga theatergirl.hubpages.com jako wspomnienie dziadka - przeze mnie spolszczony.

Pamiętam głosy i dłonie

Pamiętam głos donośny,

Zarazem łagodny i czuły,

Pamiętam wielkie dłonie,

silne, z historią nad nich zapisaną.

Ręce, które naprawiały samoloty

i trzymały drzewce sztandarów.

Ręce, które przygotowywały moje śniadanie,

osuszały moje łzy.

Pamiętam głos,

który opowiadał historie

i ostrzegał,

gdy zbliżało się niebezpieczeństwo.

Dłonie, które tuliły moją twarz.

Głos, który nazywał mnie "ładną dziewczyną".

Nagle zniknęły, pojawiła się cisza.

Ręce pogładziły moją głowę.

Głosy powiedziały, że odszedł...

Zdjęcie: Dino Olivieri flickr.com