Jeszcze parę słów z głębi demencji do opiekuna (zaczerpnięto z agingcare.com)
Nie proś mnie, bym cokolwiek pamiętał,
Nie staraj się nic mi wytłumaczyć,
Pozwól odpocząć i daj znać, że jesteś ze mną,
Pocałuj mnie w policzek, potrzymaj za rękę.
Mieszają mi się twoje słowa i gesty,
Jestem smutny, chory, zagubiony,
Wszyscy wiedzą, że cię potrzebuję,
A bycie ze mną tak wiele cię kosztuje.
Nie trać cierpliwości z mojego powodu,
Nie karć, nie przeklinaj, nie płacz,
Nie mogę ci pomóc, choćbym bardzo chciał,
I nie może być inaczej, choć się mocno staram.
Pamiętaj, jesteś mi potrzebny,
Bo to, co we mnie najlepsze, gdzieś się zagubiło,
Proszę, nie stawaj nade mną, stań obok,
I kochaj mnie, aż życie moje się dokona.
 |
| ©vrot01.flickr.com |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.