Starość ...

Jakże odmienny od tej radosnej sentencji jest wiersz dr Mayi Angelou "On Aging" -  który znalazłem w sieci.
Maya Angelou była już przywoływana. Jej życie było trudne i brutalne, poświęciła je walce o prawa człowieka. A nie miała łatwej drogi. Czy zatem może dziwić, że starość widziana oczami Mayi Angelou jest może bezsilna, ale dumna; gorzka, ale spokojna?

Kiedy Maya Angelou skończyła 70 lat, wystąpiła u Oprah Winfrey. Z jej opowieści o bogatym i naprawdę trudnym życiu, można wyciągnąć kilka dobrych rad:

• zawsze mamy jeszcze wiele do nauczenia się;

• codziennie należy dotknąć kogoś serdecznie, bo ludzie kochają serdeczny uścisk, przyjacielskie poklepanie po ramieniu;

• nawet jeśli ja mam utrapienia, to sam nie muszę być utrapieniem innych;

• ludzie zapomną ci co o nich powiedziałeś, co im zrobiłeś, ale nigdy nie zapomną ci, jakie w nich wzbudziłeś uczucia. 

• niezależnie jak układają się twoje stosunki z rodzicami, będzie ci ich brakować, kiedy znikną z twojego życia.

Starość nie wymaga współczucia, starość wymaga zrozumienia.

Kiedy widzisz mnie siedzącą w bezruchu, 
jak porzuconą w kącie rzecz,
Nie myśl, że potrzebuję twojej czułości.
Słucham siebie.
Zatrzymaj się! Stop! Nie żałuj mnie!
Zatrzymaj się! Powstrzymaj swoje współczucie!
Ofiaruj zrozumienie, jeśli możesz,
jeśli nie, poradzę sobie bez niego!
Kiedy moje kości są sztywne i obolałe,
a moje stopy nie chcą wspinać się po schodach,
mam tylko jedną prośbę:
nie podsuwaj mi bujanego fotela.
Kiedy zobaczysz mnie idącą i potykającą się,
nie sądź, że jest ze mną źle.
Bo zmęczony nie znaczy leniwy
i nie każde „do widzenia” jest pożegnaniem.
Jestem tą samą osobą, którą byłam wtedy,
trochę mniej mam włosów,
trochę mniejszy podbródek,
dużo słabsze płuca i znacznie mniej sił.
Ale czyż nie jestem szczęściarą,
że wciąż oddycham.

Wiersz jak zawsze spolszczony, mam nadzieję, że oddałem klimat, co nie oznacza dosłownego tłumaczenia.