Woody Grant jest starym człowiekiem z alkoholową przeszłością. Mieszka w Billings z żoną, niezbyt łagodną osobą, ma dwóch synów, którzy lepiej lub gorzej radzą sobie w życiu.
Woody codziennie wyrusza gdzieś w świat i codziennie policja sprowadza go z drogi do domu, co wprowadza mnóstwo niepokoju w życie rodzinne. Jego syn, David, sprzedawca w sklepie z elektroniką, martwi się o staruszka. Dostrzega zagubienie w oczach ojca i czuje potrzebę wyjaśnienia celu wędrówki. Tak dowiaduje się, że ojciec został milionerem. Musi tylko zgłosić się w określone miejsce w Nebrasce i odebrać milion dolarów.
Niestety, to jedno z wielu oszustw, na które tak łatwo nabrać starszych ludzi. Woody otrzymał list reklamowy dość znanej firmy, która mami wygraną w zamian za zamówienie prenumeraty pisma. Wszyscy, oprócz Woody’ego, są świadomi oszustwa. Są źli na niego za całe to zamieszanie, ale Woody nie poddaje się. Chce wyruszyć po swój milion, aby kupić półciężarówkę i kompresor…
David postanawia coś zrobić dla ojca i decyduje, że zawiezie go do Nebraski po wygrana.
Po drodze odwiedzają rodzinę, starych znajomych, a wieść o milionie czyni z Woddy’ego bohatera.
To fascynujący, kameralny obraz Ameryki, zupełnie różnej od zwyczajowych wyobrażeń. To piękna opowieść o ludziach i człowieku – o nędzy, grze pozorów, złudzeniach. O więziach rodzinnych i o miłości syna do ojca, który nie był dobrym ojcem.
To intrygujący portret starości.
Film nominowany do nagrody Oscara w kategoriach: najlepszy film roku, najlepsza reżyseria, najlepsza pierwszoplanowa rola męska, najlepsza drugoplanowa rola kobieca.
Ja już dziś nagrodziłbym Bruce’a Dern za rolę Woody’ego Granta. June Squibb niewątpliwie także stworzyła wielce zabawną i interesującą postać. Alexandrowi Payne po prostu dziękuje, że potrafi i chce robić takie filmy. Dalekie od Hollywood, ale bliskie człowieka.
Przy najbliższej okazji, obejrzyj ten film – koniecznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.