Pomyślna starość ...

Droga T.,

starzejemy się. I coraz więcej starych ludzi wokół nas. Statystycy twierdzą, że populacja osób w wieku poprodukcyjnym, lepiej powiedzieć powyżej 65 roku życia, przekroczyła w Polsce 5,7 miliona osób.

Żyjemy dłużej – średnia wieku dla mężczyzn to 70,7 , dla kobiet 79,2 lat.

W istocie warto pomyśleć, ale i zadbać o pomyślne starzenie się, czyli osiągniecie starości z małym ryzykiem chorób i niedołężności, z wysoka sprawnością umysłową i fizyczną oraz utrzymaną aktywnością życiową – bogatą sferą kontaktów społecznych i towarzyskich. Łatwiej starzeć się pośród bliskich i przyjaciół, którzy darzą cię sympatią i mogą wesprzeć w trudnych chwilach.

Warto pamiętać, że starzy ludzie wokół nas to nasi rodzice, czasami dziadkowie, coraz częściej znajomi. Przyglądajmy się im z uwagą. Jaka jest ich starość, bo nasza może być podobna.

Kiedy zaczynamy się starzeć, często powtarzamy: mnie się to nie zdarzy…, ja będę aktywnym staruszkiem (prowadzącym wesołe życie).
A pamiętasz, jak dorastaliśmy, to także często twierdziliśmy, że nie będziemy jak rodzice, nie popełnimy ich błędów… Udało się?

Zatem, co to jest aktywna starość?
Aktywność jest zdolnością do intensywnego działania; to energia, która stwarza szanse na kontaktowanie i porozumiewanie się z innymi ludźmi. Aktywność umożliwia zaspokojenie i daje poczucie satysfakcji. Jest warunkiem odgrywania ról społecznych, funkcjonowania w grupie, w społeczeństwie. Aktywność osobista pozwala uniknąć samotności, izolacji społecznej, zapobiega niesprawności.
Aktywność seniorów zwykle dzieli się na trzy typy:
- formalną, czyli działalność w różnych stowarzyszeniach społecznych, w polityce, w pracach na rzecz środowiska lokalnego, wolontariat;
- nieformalną - polegającą na kontaktach z rodziną, przyjaciółmi, znajomymi, sąsiadami;
- samotniczą - obejmująca oglądanie telewizji, czytanie, rozwijanie własnych zainteresowań, hobby.
Osoby starsze, mają do dyspozycji dużo wolnego czasu, w miarę swych fizycznych i ekonomicznych możliwości, mogą pomagać innym ludziom. Mogą się zaangażować w działalność różnych organizacji, fundacji i stowarzyszeń, grup samopomocowych, mogą też podejmować nowe role rodzinne (matki-ojca, teściowej-teścia, babci-dziadka) oraz społeczne (kuratora sadowego, ławnika, samorządowca).

Jak często jednak, uważamy, że osoby starsze mają aż nazbyt dużo wolnego czasu i aż nadto narzucają się ze swoją pomocą?

Z badań wynika, że emeryci w większości przeznaczają czas wolny na pomoc w codziennych obowiązkach dzieciom i wnukom, na uprawianie działki, oglądanie telewizji, słuchanie radia, czytanie książek, rozwiązywanie krzyżówek.
Ich aktywność społeczna to:
- uniwersytety Trzeciego Wieku, organizacje w parafiach, różnego rodzaju rady w spółdzielniach mieszkaniowych;
- wolontariat - pomaganie ludziom potrzebującym, głównie w szpitalach, hospicjach, schroniskach, domach opieki (ta bezinteresowna działalność często wynika z zagubienia w życiu osobistym);
- kluby seniora – gdzie można spędzić czas w towarzystwie innych, dokąd można uciec przed samotnością i pustką.
W późnym wieku na nowo odkrywamy muzykę. Uczestnictwo w zajęciach muzycznych może mieć charakter:
- pasywny, odbiorczy, oparty na słuchaniu muzyki;
- aktywny, czynny, oparty na ekspresji dźwiękowej z pomocą instrumentów lub głosu ludzkiego (śpiew);
- choreografii, rytmiki, gdzie istotą zajęć jest taniec, ruch ciała w rytmie muzyki.
Muzyka jest ważna - może działać uspokajająco, ale także aktywizująco. Pobudzać nasze wspomnienia, pozytywne emocje, dodawać energii i sił witalnych.
Dla pomyślnego starzenia się ważna jest aktywność fizyczna. Osoby starsze niechętnie się ruszają, nie tylko z powodów zdrowotnych. Także stereotyp społeczny przyczynia się do tego, że seniorzy wstydzą się uprawiać sport. Wstydzą się, bo osiągają gorsze wyniki niż ludzie młodzi. Ale nie rekord jest celem aktywności fizycznej seniora, nie udział w olimpiadzie. A codzienna, banalna, sprawność. Na starość nie musimy biec szybciej, dalej, skakać wyżej, ciskać czymś cięższym niż zwykle… Na starość liczy się tylko nasza – egoistyczna – przyjemność z samego ruchu.
Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, by aktywność fizyczna osób starszych wiązała się z:
- wysiłkiem indywidualnym i grupowym;
- różnymi formami ćwiczeń - elementy rozciągania (stretching), aerobik, relaksacja;
- formami łatwymi lub o umiarkowanym stopniu trudności: spacer, taniec, pływanie, jazda na rowerze, gimnastyka;
- treningiem mięśni - ćwiczenia wytrzymałościowe, trening równowagi i "elastyczności";
- radością i odprężeniem.

Aktywność w starszym wieku to przyjemność, relaks i satysfakcja.

Dbając o to, by osoby starsze wokół nas były aktywne, w ogóle miały szanse być aktywne, uczymy się swojej własnej starości. I rozwijamy dla siebie samych możliwości pomyślnego starzenia się.

Twój
<senesco>

http://humankinetics.me

(na podstawie artykułu: Małgorzata Kaczmarczyk, Elżbieta Trafiałek, Aktywizacja osób w starszym wieku jako szansa na pomyślne starzenie; Gerontologia Polska, tom 15, nr 4, Via Medica)