Żyjemy w niezdrowym środowisku- uprzemysłowienie zabija świat. Żyjemy w ciągłym stresie. Niezdrowo się odżywiamy.
Powinniśmy żyć krótko i coraz krócej, tymczasem …
Tymczasem jest nas – ludzi – coraz więcej i, co dziwne, coraz dłużej żyjemy.
W czasach prehistorycznych niewielu dożywało starości (oczywiście według obecnie formułowanej definicji, tamtym czasie za starca zapewne uchodził trzydziesto, czterdziestolatek - jeśli nie brać pod uwagę biblijnych patryjarchów).
Do XVII w. – najprawdopodobniej - tylko 1% populacji dożywał 65 roku życia. W XIX wieku wskaźnik ten wynosił już 4%.
W 1900 r. zaledwie 25% ludzi w Europie miało szansę na osiągnięcie tego wieku, obecnie 25% populacji wiek ten przekroczyło.
Według oficjalnych statystyk, obecna średnia wieku w Europie to 75 do 81 lat. Oczekuje się, że 70% populacji dożyje 65 roku życia, a 30-40% osiągnie wiek 80 lat.
Kiedy zatem pojawia się myśl – „starzeję się” – powinniśmy natychmiast zastanowić się, co dalej, bo mamy spore szanse, iż nasze starzenie się potrwa albo że czeka nas długa starość.
Wystarczy się trochę rozejrzeć, a natychmiast trafimy na jakąś terapię „anti-aging” (powstrzymującą starość, zatrzymującą młodość), która będzie namawiała nas do zwolnienia, zmiany diety na zdrową żywność, do ćwiczeń fizycznych. Mówią "nie pal", "nie pij", "nie pracuj tyle". Ale wydaje się, że to nie „zdrowe życia” to życie nam wydłuża….
A że się wydłuża, musimy więcej zarabiać - na podatki, na emeryturę - czyli wystawiać się na coraz większy stres.
Darwin uważał, że ewolucja człowieka polega nie tym, że się potrafimy przystosować do środowiska, ale na tym, że potrafimy się od niego uniezależnić.
Cywilizacja nie polega na "czynieniu sobie ziemi poddaną", ale na niszczeniu tego, co naturalne i budowaniu tego, co sztuczne.
A skoro żyjemy dłużej, czyli osiągamy zamierzony skutek, to widać tak trzeba.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.