środa, 11 września 2013

Starość a zadania rozwojowe człowieka - cz. II


Każdy okres życia, także późna dorosłość, stawia człowiekowi zadania rozwojowe, którym powinien sprostać, aby odczuć satysfakcję z życia.

...
Efektem nieustannego dążenia do doskonałości jest mądrość życiowa i integracja wewnętrzna. Mądrość pragmatyczna, budowana na bazie doświadczeń życiowych, pozwala człowiekowi lepiej kierować własnym życiem oraz lepiej radzić sobie w trudnych sytuacjach. Mądrość transcendentna, charakterystyczna dla okresu późnej dorosłości, stanowi efekt rozwoju podmiotowego i oznacza filozoficzną postawę wobec życia, z nabraniem dystansu wobec wielu zdarzeń życiowych. Zapewnia pogodę ducha i równowagę psychiczną.

Należy pamiętać o tym, że charakter i jakość starości zależy w głównej mierze od nas samych, od przyjętej filozofii oraz postawy wobec zdrowia i życia, a także realizacji potrzeby samorozwoju. Oczywiście jakość starości wyznaczają czynniki ekonomiczno-socjalne, sytuacja psychospołeczna, wartość otrzymywanych świadczeń leczniczo-opiekuńczych oraz czynniki duchowe, ale waga problemów zależy od przyjętej postawy.

Wraz z wiekiem coraz wyżej cenimy też wiarę. Poszukujemy celu, który wykracza poza życie jednostki, nie tylko jako wyższego bytu, ale także spełnienia w tych, co pozostają.

Dbałość o kształtowanie naszej osobowości przez całe życie, w każdej jego chwili i na każdym etapie, oznacza coraz wyższą sprawność, daje poczucie satysfakcji z życia, oznacza zdolność kontroli nad sobą, wyraża się w podmiotowości człowieka. Kształtuje dodatni bilans życiowy, będący głównym wyznacznikiem, jakości życia. Preferowany styl życia przez daną osobę, związany z jego własną aktywnością, aż w około 50% jest czynnikiem determinującym zdrowie. Fakt ten bezspornie potwierdza, że „człowiek jest kowalem własnego życia”, w tym zdrowia i charakteru starości.


http://www.flickr.com/photos/onefoxylady/6748004895/

(Źródło: H. Zielińska-Więczkowska, K. Kędziora-Kornatowska, T. Kornatowski, Starość jako wyzwanie, Gerontologia Polska, tom 16, nr 3, Via Medica)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.