Słowa mają moc ... obrazy większą.

http://www.slantmagazine.com/film/review/all-together

Dwie niezwykłe kobiety, trzech przeciętnych facetów. Dwa niecodzienne małżeństwa i samotny kobieciarz. Pięcioro dobrych przyjaciół (choć nie tylko). Są staruszkami, ale jakże pełnymi życia.
Poznajemy ich dzięki Jeanne (cudowna w tej roli Jane Fonda), która właśnie się dowiedziała, że w jej życiu zajdą poważne zmiany. Martwiąc się, że zmiany te dotkną także jej męża, postanawia przeorganizować życie przyjaciół. „Zamieszkajmy razem” – rzuca pomysł i go realizuje. Przyjaciele spotykali się regularnie i to całe życie, ale teraz stają się dla siebie i wyzwaniem i podporą.

A, jest jeszcze pies. Wielki i sympatyczny, wymagający długich spacerów, z którym opiekun nie daje sobie rady. Do wyprowadzania psa zostaje zatrudniony Dirk, niemiecki student. Tak się składa, że prowadzi badania nad procesami starzenia się. Badania idą mu kiepsko, więc Jeanne proponuje, by grupą badawczą stała się grupą przyjaciół… I tak rodzi się osnowa opowieści, opozycja pomiędzy starością a młodością. I dziwne, żywotność, prawda, namiętność jest po stronie seniorów.

Wspólne życie nie jest łatwe. Nieustające małżeńskie konflikty, kłopoty z dziećmi, wspomnienia. Ale jednego nie ma – nie ma konfliktu pokoleń. Prawdziwa przyjaźń jest zaraźliwa. I fascynująca. No i rodzi się więź pomiędzy Jeanne i Dirkiem.

To nie jest banalna opowieść o starości. Nie ma tu sepii, nostalgii, czy tanich chwytów na temat „łabędziego śpiewu”. Jest seks, jest namiętność, jest bliskość, ale nade wszystko jest otwartość, szczerość i przyjaźń.
Jest też ból i tęsknota. Męża Jeanne pochłania choroba Alzheimera. Nie ma zatem żadnej pogodnej, złotej jesieni życia. Raczej nadchodzi sztorm…

A jednak jest to komedia. Ciepła i tkliwa. Bo jest przyjaźń, prawdziwy kapitał starzejącego się człowieka.

Koniecznie trzeba ten film zobaczyć, wsłuchać się w słowa Jeanne i nauczyć się żyć, choćby w obliczu śmierci.

http://en.wikipedia.org/wiki/...And_If_We_All_Lived_Together